به اصطلاح پازل، یک بازی پازل است که کل تصویر را به قسمت‌های زیادی تقسیم می‌کند، نظم را به هم می‌زند و آن را دوباره در تصویر اصلی جمع می‌کند.
در اوایل قرن اول پیش از میلاد، چین یک جورچین داشت که با نام تانگرام نیز شناخته می‌شود. برخی معتقدند که این قدیمی‌ترین جورچین تاریخ بشر نیز هست.
مفهوم مدرن پازل در دهه 1860 در انگلستان و فرانسه متولد شد.
در سال ۱۷۶۲، یک دلال نقشه به نام دیما در فرانسه هوس کرد که یک نقشه را به قطعات زیادی برش دهد و آن را به شکل پازل برای فروش درآورد. در نتیجه، حجم فروش ده‌ها برابر بیشتر از کل نقشه بود.
در همان سال در بریتانیا، جان اسپیلزبری، کارگر چاپ، پازل را برای سرگرمی اختراع کرد که اولین پازل مدرن نیز هست. نقطه شروع او نیز نقشه است. او یک کپی از نقشه بریتانیا را روی میز چسباند، نقشه را به قطعات کوچک در امتداد لبه هر منطقه برید و سپس آن را برای تکمیل مردم پخش کرد. بدیهی است که این ایده خوبی است که می‌تواند سود کلانی به همراه داشته باشد، اما اسپیلزبری هیچ شانسی برای دیدن محبوبیت اختراعش ندارد زیرا او تنها در سن ۲۹ سالگی درگذشت.
در دهه ۱۸۸۰، معماها شروع به فاصله گرفتن از محدودیت‌های نقشه‌ها کردند و مضامین تاریخی زیادی به آنها اضافه شد.
در سال ۱۷۸۷، یک انگلیسی به نام ویلیام دارتون، پازلی با تصاویر تمام پادشاهان انگلیسی، از ویلیام فاتح تا جورج سوم، منتشر کرد. این پازل آشکارا کاربرد آموزشی دارد، زیرا ابتدا باید ترتیب پادشاهان متوالی را مشخص کنید.
در سال ۱۷۸۹، جان والیس، یک انگلیسی، معمای منظره را اختراع کرد که به اصلی‌ترین موضوع در دنیای معماهای بعدی تبدیل شد.
با این حال، در این دهه‌ها، این پازل همیشه بازی ثروتمندان بوده و نمی‌تواند در بین مردم عادی رواج پیدا کند. دلیل آن بسیار ساده است: مشکلات فنی وجود دارد. تولید انبوه مکانیزه آن غیرممکن بود، باید به صورت دستی کشیده، رنگ‌آمیزی و برش داده می‌شد. هزینه بالای این فرآیند پیچیده باعث می‌شود قیمت یک پازل با حقوق یک ماه کارگران عادی برابری کند.
تا اوایل قرن نوزدهم، یک جهش تکنولوژیکی رخ داد و تولید صنعتی در مقیاس بزرگ برای پازل‌ها حاصل شد. آن پازل‌های حجیم به زمان گذشته تبدیل شدند و جای خود را به قطعات سبک دادند. در سال ۱۸۴۰، تولیدکنندگان آلمانی و فرانسوی شروع به استفاده از دستگاه دوخت برای برش پازل کردند. از نظر مواد، چوب پنبه و مقوا جایگزین ورق چوب سخت شدند و هزینه به طور قابل توجهی کاهش یافت. به این ترتیب، پازل‌ها واقعاً محبوب هستند و می‌توانند توسط طبقات مختلف مصرف شوند.
از پازل‌ها می‌توان برای تبلیغات سیاسی نیز استفاده کرد. در طول جنگ جهانی اول، هر دو طرف درگیر جنگ دوست داشتند از پازل‌ها برای به تصویر کشیدن شجاعت و سرسختی سربازان خود استفاده کنند. البته، اگر می‌خواهید به این تأثیر برسید، باید از وقایع جاری مطلع باشید. اگر می‌خواهید از وقایع جاری مطلع باشید، باید پازل را سریع بسازید، که این امر کیفیت آن را بسیار نامناسب و قیمت آن را بسیار پایین می‌آورد. اما به هر حال، در آن زمان، پازل یک روش تبلیغاتی بود که با روزنامه‌ها و ایستگاه‌های رادیویی همگام بود.
حتی در دوران رکود بزرگ پس از بحران اقتصادی ۱۹۲۹، پازل‌ها همچنان محبوب بودند. در آن زمان، آمریکایی‌ها می‌توانستند یک پازل ۳۰۰ تکه‌ای را از دکه‌های روزنامه‌فروشی به قیمت ۲۵ سنت بخرند و سپس می‌توانستند از طریق پازل، سختی‌های زندگی را فراموش کنند.
زمان ارسال: ۲۲ نوامبر ۲۰۲۲
